Bira Üretim Stilleri: Şartlar ve Çeşitler

Neler Anlatmıştık?

Bira üretimi sürecine dair iki ana stil olan Ale ve Lager tiplerinden genel olarak bahsetmiştim. Şimdi bu ana kolların ve alt türlerinin nasıl ortaya çıktığını biraz daha detaylandırayım.

Ortam sıcaklığının stabil kontrolü teknoloji gerektiren bir süreç olduğundan ve yakın bir tarihe kadar da bu teknolojiye ulaşmamız mümkün olmadığından ancak İngiliz’lerin Ale tipi bira üretimi yapılabiliyordu. Çünkü bu fermantasyon tipinde 18 – 20 derece gibi normal ortam sıcaklıklarıyla çalışılabiliyordu. Ancak bu tip biralar uzun süre depolamaya uygun olmayıp uluslararası ticari nakliyelerde bozuluyor ve satılamıyordu. Bu durum üreticileri AR – GE yapmaya sevk etti.

Bu AR – GE denemelerinde Ale nin alt çeşitleri ortaya çıktı (30 civarında). Örneğin İngiltere’den Hindistan ve sonrasında Avusturalya ve Yeni Zelanda sevkiyatları için geliştirilen daha uzun süre dayanması ve maya / bakteri aktivitelerine karşı daha güçlü antibakteriyel özellik göstermesi için şerbetçi otu ve alkol yoğunluğu arttırılan Indian Pale Ale (IPA) gibi.

Şerbetçi otu güçlü bir antibakteriyel bitki çeşidi olup aslen bu bitkinin kullanımı ve yaygınlaşması da bir AR – GE sürecidir. Aslında çok eski tarihlerde üretilen ilk bira örneklerinde şerbetçi otu yoktur. Bu bitkinin biraya verdiği acılık ve birçok aroma bileşiklerinin yanında bozulmasını da engellemesi keşfedilene kadar başka bitkilerle de işleme tabi tutulmuş ama hiçbir deneme şerbetçi otu kadar başarılı olamamış ve halk tarafından beğenilmemiştir.

Ancak yakın bir geçmişte soğuk fermentasyon (8 – 12 derece) şartlarını sağlayabilecek teknolojilerin gelişmesiyle Almanlar Lager stilini icat etti ve bira piyasasında büyük bir popülerlik sağladılar. Çünkü Lager stilinde üretilen biraların gövde yoğunluğu daha düşük ve içimi daha rahattı, özellikle bahar ve yaz aylarında serinleme amaçlı soğuk tüketilen bu biralar diğer tipe göre daha cazip geliyordu.